Vóór de koffie-afspraak met Bruno om 10.30 en met de verwachting van regen, trok ik er voor het eerst even alleen op uit, liep langs de rivier stroomafwaarts / noordwaarts en daarna aan de stille kant van Sölden naar boven, richting Zwieselstein. Ik had gehoopt een pad te vinden naar de hangbrug bij onze supermarkt en dan had ik een mooi rondje gelopen. Maar ik vond het niet en ging maar gewoon terug.

We hadden met Bruno afgesproken bij de bushalte en werden het snel eens om in de Bäckerei koffie te gaan drinken, met gebakje natuurlijk. Linzertorte. We kwamen te praten over de oorlog in Oekraine en hoe ook zijn plaats Zug een bekende Oekraiens/russische oligarch kent: Victor Vekselberg. Over zijn werk als financieel adviseur, de energiecrisis: Zwitserland krijgt te weinig energie uit zijn waterkrachtcentrales en moet nu veel eerder dan anders energie inkopen van Frankrijk, terwijl Frankrijk ook al minder energie kan produceren vanwege het tekort aan koelwater om de kerncentrales goed te koelen in deze hete en droge zomer. Ook onze zorgen voor Oostenrijk, het smelten van de gletschers, de erosie door het skieen en nu ook door de toename aan mountainbike-wegen in de bergen.

Daarna namen we afscheid, Bruno zou 's middags weer naar zijn huis in Zug gaan (4 uur reistijd! geloof ik). Wij lunchten thuis, we lazen wat en liepen toen van 2 tot 4 naar Zwieselstein. Om 16 uur, wachtend bij de bushalte moesten we opeens schuilen voor een flinke regenbui, maar verder was het wachten niet erg, want precies over die dag werd net de jaarlijkse oldtimer race, van 420 km, voor onze neus gereden: https://www.oetztal-classic.at/oetztal-classic/
Bij thuiskomst met de bus een half uurtje later, was het al weer droog en dat bleef het.