Met de bus van 09:15 naar Umhausen. Weer een volle bus, maar we konden zitten. We waren hier 10 jaar geleden ook en Ötzidorf was niet heel erg veranderd, maar de roofvogelshow (Greifvogel) was er toen niet en vonden we geweldig!
We hadden nog een half uur tijd voor de show begon en we liepen langs de kooien met de roofvogels. Voelden meelij, want wat moest zo'n grote vogel in zo'n kleine kooi.
Maar dat meelij verdween toen de show begon en bijna alle vogels de beurt kregen om te komen vliegen van de ene naar de andere verzorger.
Eén vogel genoot duidelijk van zijn vrijheid en kwam pas na een tijdje terug. De verzorger vertelde ondertussen van alles over de vogels en ook dat ze hoopte dat die wegvlieger wel weer terug zou komen, omdat hij jaloers was. Het was beter als hij in zijn hok zou zitten als de volgende vogel alle aandacht kreeg. En dat gebeurde gelukkig ook.

Daarna liepen we door maar de Stuibenfall, de hoogste waterval van Tirol (valt 159 meter in 2 etappes). Ook deze wandeling maakten we in 2012, maar herinneringen kwamen slechts langzaam boven, waarschijnlijk omdat een indrukwekkend gedeelte van de weg er toen nog niet was: de hangbrug uit mei 2016. Na de klim daalden we af en liepen over een makkelijke weg naar Umhausen. De bus kwam al snel, om 125 uur, was weer overvol en we moesten staan.
Eigenlijk hadden we willen zwemmen in Längenfeld, we hadden zwemspullen meegenomen. Maar we hadden al gezien dat bussen doorrijden als er geen mensen meer in passen en besloten dat risico niet te nemen en bleven dus veilig te blijven zitten tot Sölden. Hebben daar gezwommen in het Hallenbad, waar we ook gratis toegang toe hadden. Fijn zwembad, prettig druk, lekker warm en met bubbel-gedeelte.

Daarna informeerden we nog even bij de man van café A Casa of we onze bagage overdag mochten laten staan in het café en 's middags ophalen, zodat we ook morgen nog konden wandelen. Dat mocht, sterker nog: we konden de bagage de volgende dag om 8 uur buiten zetten, hij woonde in de buurt en zou ze met de auto meenemen.